Lievelingsgroente- en fruit December 2015

Schorseneren

Schorseneren zijn een typische wintergroente, met de grootste aanvoer in februari. In de 16e eeuw is de schorseneer vanuit het Middellandse Zeegebied naar de Lage Landen geïmporteerd. De naam is volgens sommigen afgeleid van het Italiaanse woord voor zwarte adder, "scorzone", maar veel waarschijnlijker is dat de Italianen de schorseneer "scorza nera" of "scorza negra" doopten, dat "zwarte schil" betekent. Zoals gezegd raakte de schorseneer na de Tweede Wereldoorlog uit de mode. 

Sinds 1995 komt de schorseneer weer mondjesmaat terug.De schorseneer wordt na het schillen in stukjes gesneden en gekookt, met een scheutje azijn om verkleuring tegen te gaan. In verband met het kleverige melksap worden bij het schillen keukenhandschoenen gedragen. Ze kunnen ook onder water met wat azijn worden geschild. Dit voorkomt het uittreden van het melksap en dus verkleuring van handen en wortel. Wat ook handig is, is om de schorseneren eerst met kokend water te overgieten, ze te laten schrikken met koud water en dan pas te schillen. 

Ook kan je schorseneren in bokalen kopen. Deze verkies ik tijdens het koken, gewoon omdat het lekker makkelijk is. Gewoon het sap weggieten en ze in een beetje boter of neutrale olie bakken in een pan met wat peper, zout en eventueel een klein beetje nootmuskaat. 

Banaan

Een lekker rijp banaantje is HEEEERLIJK! Je kan het gewoon zo eten, in stukjes gesneden verwerken in wat yoghurt, een fruitsalade, een milkshake en ga zo maar door. De opties zijn bijna eindeloos... 

De wilde voorouder van de banaan kwam voor in een groot gebied dat zich uitstrekte van India over Zuidoost-Azië en Indonesië tot Nieuw-Guinea. Er zijn aanwijzingen dat de banaan reeds 7.000 jaar geleden daar al zou zijn gecultiveerd.

Waarschijnlijk hebben Indonesische kolonisten die zich aan de kust van Oost-Afrika, op de Comoren en op Madagaskar vestigden de banaan omstreeks het begin van onze jaartelling naar Oost-Afrika gebracht. Van daaruit verspreidde de bananenteelt zich in enkele eeuwen over een groot deel van Afrika. In het tropisch regenwoud was de banaan heel wat productiever dan de meeste andere landbouwgewassen.

De Spanjaarden en Portugezen leerden de banaan aan de westkust van Afrika kennen. Deze Europeanen brachten de bananenteelt over naar Midden-Amerika. Een gemiddelde banaan weegt ongeveer 150 gram. 100 gram verse banaan bevat 88 - 116 kilocalorieën en ongeveer:

• 20-25 g koolhydraten
• 1,2 g eiwit
• 0,2 g vet (waarvan de helft onverzadigd)
• 0,4 g vezel

Bananen bevatten diverse vitaminen en mineralen. Zo zit er in 100 gram verse banaan ongeveer 88 mg kalium, 8,7 mg vitamine C, tryptofaan, magnesium en seleen.

Bert & Ernie - "Ernie heeft een banaan in zijn oor"