Tot mijn 11 jaar heb ik altijd een normaal gewicht gehad. Maar plots kwam daar verandering in. Toen begon ik plots te verzwaren... Ieder jaar kwamen er een paar kilootjes bij. Dit begonnen mijn omgeving en ikzelf vooral te merken rond het 2e-3e middelbaar. Mijn gewicht bleef maar in stijgende lijn gaan. Op mijn 15e besloot ik hier voor het eerst iets aan te doen want het kon zo niet verder. Mijn gewicht zat toen op 75kg en ik was 1m55 groot. Ik begon met het South Beach dieet. Hiermee viel ik ongeveer 10 kg. JEEJ dacht ik bij mezelf!
Tot dat ik weer minder streng werd in mijn eetgewoontes... Plots was het getal 75 daar weer op mijn weegschaal! Ik maakte mezelf wijs dat dit allemaal niet zo erg was, er waren tenslotte mensen in mijn omgeving die veel zwaarder waren dan mij en ook veel magerder - dingen die ik geen van beide wilde - dus had ik niet te klagen vond ik.
Rond mijn 17e stond de teller ineens op 83kg - weer ging er alarmsignaal af in mijn hoofd. Dit kan echt niet meer, dit moet nu ophouden... Ik probeerde een andere methode en begon met Weight Watchers. Maar na verloop van tijd verkreeg ik weer het zelfde resultaat. Na een jaar WW was ik opnieuw 10kg lichter, maar van zodra ik iets minder strikt werd voor mezelf kwamen die oude kilo's er zo weer bij.
Rond mijn 18e stond de teller op 90 - ik werd gek! Ik schaamde me dood telkens als ik buiten kwam, maar ik at zo graag. Ik ben toen naar een diëtiste gestapt en heb haar programma exact een jaar gevolgd. In deze periode ben ik geopereerd aan mijn rechterknie. Voor en na de operatie mocht ik een heel jaar geen lichaamsbeweging hebben om mijn knie niet te veel extra te belasten. Je kan al raden wat dit deed met mijn gewicht.
Plots bleef mijn gewicht schommelen tussen 85 en 90 kg - dit ongeveer van mijn 20e tot mijn 22e.
Na alles wat ik geprobeerd had, werd het voor mij duidelijk een dieet al dan niet met begeleiding was niet de oplossing voor mij. Ookal dronk ik 2L water per dag en stapte een stuk te voet naar school en terug naar de bushalte, ookal at ik 's avonds maar 1 portie meer - aan mijn gewicht veranderde weinig of niets.
Ik begon te zoeken op internet naar andere hulpmiddelen dan gezonde voeding en sport. Ik passeerde onder andere de vermageringspillen - deze heb ik wijselijk genegeerd. Dan ging ik op zoek naar de verschillende soorten ingrepen die uitgevoerd werden bij obesitaspatiënten.
Ondertussen stond mijn gewicht op 91. Na wat surfen en research kwam ik uit bij een maagverkleining. Dit is een ingreep waarbij een deel van de maag permanent word weggenomen. Hierdoor verkleint de maag, kan men enkel kleine porties voedsel opnemen en heeft men sneller een verzadigd gevoel. In het Engels wordt deze ingreep ook wel een Vertical Sleeve genoemd. Deze ingreep neemt dat stuk van de maag weg, dat het hongerhormoon Gherline aanmaakt. Dit hormoon wekt onze eetlust op.
Na dit alles te hebben gelezen ben ik opzoek gegaan naar voor en nadelen van de ingreep. Ik wil tenslotte later nog graag een gezin stichten en ik had een beetje schrik dat door deze ingreep mijn toekomstige baby niet genoeg voedingstoffen zou binnenkrijgen. Maar gelukkig kan dit zonder problemen.
Ik besloot dus om de stap te wagen en het proces te doorlopen - een nee had ik, een ja kon ik krijgen!
In een volgende blog overloop ik de verschillende data van mijn consultaties met het obesitas team en wat deze inhielden en inhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten